Εδώ κι αρκετό καιρό έχει αρχίσει να προωθείται μια κεντρική οδηγία με σοβαρότατες συνέπειες για την ανθρωπότητα... κάτι σαν ακήρυχτος πόλεμος! Να χωριστεί ο πλανήτης σε θύτες και θύματα! Για την υλοποίηση αυτού του στόχου χρησιμοποιούνται, ενίοτε, διάφορα τεχνάσματα και δούρειοι ίπποι. Τρανταχτό παράδειγμα, η περίπτωση του κορωνοϊού, του οποίου η όλη διαχείριση φυσικά και δεν αποσκοπούσε στην προστασία των πολιτών αλλά στη χειραγώγησή τους!
Το όλο αυτό νοσηρό τοπίο εφαρμόστηκε ως σκηνικό σ' όλες τις χώρες. Μη μακρηγορούμε, όμως, ας απομακρυνθούμε για λίγο από μια τόσο ευρεία και βαθιά προσέγγιση κι ας συγκλίνουμε στη χώρα μας, με την πρόσφατη Δολοφονία των Τεμπών, επαναλαμβάνοντας το προαναφερθέν δίπτυχο: Θύτες και θύματα! Εδώ πρέπει όλοι να πάρουμε θέση! Εγώ, εξορισμού κι αναγκαστικά ανήκω στο δεύτερο χώρο καθώς η ιδιότητα του θύτη είναι κάτι που μου το απαγορεύει και το εξοστρακίζει το σύστημα αξιών που υπηρετώ παιδιόθεν.
Το στρατόπεδο αυτό έχει σημαία του το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, φιλοσοφία που απουσιάζει παντελώς στην αντίθετη πλευρά! Θέλω, μάλιστα, να πιστεύω ότι στον υγιή χώρο, τον ανθρώπινο, είμαστε πολλοί και μπορούμε να συνυπάρχουμε ειρηνικά... Θύματα, λοιπόν; Έτσι όπως έχει οριοθετηθεί ο ακήρυχτος πόλεμος, ναι! Αλλά να μη μείνουμε εκεί και να το αποδεχτούμε καταληκτικά ως μοίρα! Δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια! Έχουμε δεχτεί αρκετά και καίρια πλήγματα μέχρι τώρα (Μάνδρα, Μάτι, Τέμπη... τα πιο πρόσφατα κι επώδυνα). Καιρός είναι να χτυπήσουμε κι εμείς... Με όποιο τρόπο και κόστος συνεπάγεται αυτό...
Ο εχθρός είναι αδίσταχτος κι ανελέητος... Οι πρόγονοί μας, πριν αρκετές δεκαετίες (αναφέρομαι στην περίοδο της κατοχής), το έζησαν πολύ έντονα!... Η Ιστορία, κατά τακτά διαστήματα, επαναλαμβάνεται!...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου